Dubbele nationaliteit: Alleen in Nederland verboden

Het onderwerp van dubbele nationaliteit kan ingewikkeld zijn, met verschillende regels en voorschriften die van land tot land verschillen. In deze blogpost zullen we een overzicht geven van de stand van zaken in 2023 in verschillende landen.

Landen die dubbele nationaliteit toestaan

Een groot aantal landen staat dubbele nationaliteit toe, zowel binnen als buiten de EU. Onder deze landen bevinden zich de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Ook EU-landen zoals België, Frankrijk, Duitsland, Italië, Portugal en vele anderen accepteren dubbele nationaliteiten.

In sommige van deze landen gelden er specifieke beperkingen of vereisten. In Duitsland en ^{(update: Duitsland staat per 26-Juni-2024 Dubbele Nationaliteit volledig toe)} Oostenrijk, bijvoorbeeld, is dubbele nationaliteit over het algemeen alleen toegestaan met EU-landen en landen waarmee een speciale overeenkomst is gesloten. Portugal staat dubbele nationaliteit toe met Spanje en Latijns-Amerikaanse landen.

Landen die dubbele nationaliteit niet toestaan

Een kleinere groep landen staat geen dubbele nationaliteit toe. Deze omvatten Estland, Litouwen en Nederland. Het beleid van Estland is anders dan dat van Nederland, omdat iemand die vanaf de geboorte recht heeft op het Estse staatsburgerschap dit niet kan verliezen.

Overzichtskaart vrije Westerse landen

Nederland heeft uniek om het haar burgers het zo moeilijk mogelijk te maken om een Dubbele Nationaliteit aan te nemen.

Vrijwel het gehele Westen, behalve Nederland, staat har burgers Dubbele Nationaliteit toe

Landen die hun burgers dubbele nationaliteit toestaan ✅:
Noorwegen (2020), Denemarken (2015), Slowakije (2014), Letland (2013), Hongarije (2012), Kroatië (2011), Bulgarije (2009), Polen (2009), Oostenrijk_^* (2006, beperkt), Slovenië (2006), Ierland (2004), Finland (2003), IJsland (2003), Roemenië (2003), Duitsland (2000), Zuid-Afrika (1995), Tsjechië (1993), Italië (1992), België (1991), Australië (1986), Nieuw-Zeeland (1986), Griekenland (1984), Portugal (1981), Verenigd Koninkrijk (1981), Canada (1977), Frankrijk (1973), Cyprus (1967), Malta (1964), Verenigde Staten (1954).

Landen die hun burgers dubbele nationaliteit niet toestaan ⛔️:
Nederland (1985), Litouwen (2002), Estland (2007).

Discriminerende Nederlandse regelgeving

Nederland onderscheidt zich van de meeste landen door zijn heel erg strikte beleid ten aanzien van dubbele nationaliteit. Als een Nederlands staatsburger een tweede nationaliteit aanneemt, wordt zijn of haar Nederlanderschap automatisch ingetrokken. Dit geldt ongeacht de geboorterechten van de persoon. Dit beleid is uniek in zijn strengheid.

Bovendien heeft Nederland daarnaast een specifieke regel, de zogenaamde “13 jaren klok”, een dwangmaatregel die leidt tot automatisch en rücksichtslos intrekken van het Nederlanderschap als een in het buitenland wonende Nederlander met dubbele nationaliteit zijn of haar paspoort niet op tijd verlengt. Echter, een Nederlander met dubbele nationaliteit die in Nederland woont, hoeft niet aan deze bureaucratische maatregel te voldoen.

Dit beleid heeft geleid tot kritiek dat de Nederlandse overheid in zekere zin haar eigen burgers discrimineert op basis van hun woonplaats. Artikel 1 van de Nederlandse grondwet verbiedt discriminatie, maar omdat de formulering specifiek verwijst naar “allen die zich in Nederland bevinden”, kunnen hieruit worden geïnterpreteerd dat Nederlanders die in het buitenland wonen niet onder deze bescherming vallen. Dit leidt tot een situatie waarin zij in zekere zin gediscrimineerd kunnen worden door hun eigen overheid.

Bijkomend probleem is dat het intrekken van het Nederlanderschap ook leidt tot het verlies van het EU-burgerschap. EU-burgerschap verleent bepaalde rechten en privileges, zoals het recht om te wonen en werken in elke EU-lidstaat. Door het intrekken van het Nederlanderschap worden deze rechten ook ontzegd, wat verder bijdraagt aan de perceptie van discriminatie van Nederlandse burgers in vergelijking met burgers van andere EU-lidstaten.

Conclusie

In het licht van de wereldwijde trend om dubbele nationaliteiten toe te staan, lijkt Nederland met zijn strikte beleid en potentiële discriminatie inderdaad achterop te lopen. Terwijl de meeste landen hun wetgeving hebben aangepast om de complexe realiteit van globalisering en migratie te weerspiegelen, blijft Nederland vasthouden aan een benadering die de rechten van haar burgers kan beperken.

Lees meer

• Nationaliteit kwijt na verlopen paspoort: ’Ik ben geen Nederlander meer’ (Telegraaf, 07 dec. 2020)
• De Deense Wending naar Dubbele Nationaliteit (2005)